|
Instrumentos Galegos Moisés Quintas Suárez
Idiófonos
É un instrumento natural formado por dúas cunchas de vieira. Por habelas de variadas formas e tamaños, é importante saber escoller aquelas que nos proporcionan maior variedade tímbrica e intensidade sonora. Para isto debemos ter en conta que sexan o máis cóncavas posibles. O tamaño, o que fai é influír na altura do son; canto máis grandes sexan as cunchas máis grave, e ao revés, canto máis pequenas máis agudo, a gusto do intérprete. Cóllense cos dedos polgar e índice da man esquerda na zona onde a vieira é menos redondeada, e coa parte cóncava ollando cara á man. Os demais dedos apóianse na zona redondeada. A man dereita, suxeita a outra cuncha tamén polo lado menos redondeado, co polgar no lado convexo e o resto dos dedos no cóncavo. É esta man dereita a que leva o ritmo desexado ao percutir ou rascar na outra cuncha. As variacións tímbricas acádanse ao tocar máis cara á zona do centro ou máis cara ao bordo da cuncha. A man esquerda axuda nestas variacións xuntando cara a ela ou separando a cuncha que suxeita, é dicir, aumentando ou diminuíndo a caixa de resonancia que se forma entre a cuncha e a man. É un instrumento ideal para acompañar tanto a voz como a calquer outro instrumento. Doado de tocar, cunha gran variedade tímbrica e rítmica, barato e moi adecuado para iniciarse nos ritmos básicos da nosa música cun instrumento propio da nosa cultura.
Outro elemento da natureza que adoita empregarse como instrumento. Consiste en dúas piñas cun timbre moi característico, resultado do fretamento dunha contra a outra. Como a maioría dos instrumentos tradicionais, o xeito de tocalas varía en función do executante. O normal é entrechocalas ou fretalas collendo unha con cada man de forma invertida. Debido ao desgaste a causa do fretamento entre ambas, non é un instrumento que dure moito tempo, mais temos a vantaxe de que é doado de conseguir.
A finais do s.XIX aparece unha botella de anís cuns relevos na superficie para que non escorregase das mans. Axiña o maxín do pobo converteuna nun dos instrumentos máis empregados. O xeito de tocala é collela cunha man polo bico e apoiala no peito mentres coa outra man se suxeita un garfo de metal que rasca nas estrías da superficie. |