Instrumentos Galegos Moisés Quintas Suárez
Aerófonos
|
|
|
|
|
Empregábase como instrumento aerófono no Neolítico, sobre todo para a emisión de sinais acústicos.
Tamén foi empregada nas civilizacións precolombinas e en numerosos pobos asiáticos.
O son prodúcese ao vibrar os beizos coa presión do aire na embocadura, feita sobre a mesma caracola curtando un extremo.
Segundo a tradición occidental, o seu inventor foi Tritón, deus grego dos mares que segundo a lenda anunciaba a súa chegada con toques de caracola, e parece ser que con moita destreza.
Popularmente os mariñeiros usábana para comunicarse entre eles enviando sinais acústicos ou para anunciar a chegada ao porto.
|
|
Tamén en Galicia hai buguinas de forma cónica, a xeito de corneta, fabricadas en barro cocido. Foron empregadas polos peregrinos que facían o camiño de Santiago para anunciar a súa chegada aos pobos ou para pedir auxilio. |
|
|
||||
|
|
|||||
O nome procede do latín “cornu”.
É un instrumento que xa se empregaba no Neolítico.
A súa función principal era a de dar sinais, avisos de convocatoria, comunicación entre pobos e tamén toques de guerra.
Normalmente empregábase corno de boi ou carneiro.
Equivale ó "queren" hebraico e o "keras " dos gregos.
Segundo Aristóteles, o corno cocíase á calor do lume para moldealo e darlle mellor sonoridade.
En Europa introducírono os pobos célticos e os etruscos.
No s.X aparece un corno con boquilla e buratos para a dixitación, constituíndo un parente afastado da corneta empregada a partir do s.XV.
|
Miniatura n.º 270 das Cantigas de Santa María de Afonso X O Sabio. S.XIII. |
|
Tal como se coñece en Galicia presenta a forma máis elemental e foi empregado na montaña polos pastores para comunicarse entre eles ou para xuntar o gando. Tamén se empregou con outra finalidade que o caracteriza que é a de xuntar os veciños nun punto determinado do pobo.
O son prodúcese ao vibrar os beizos coa embocadura ao presionar co aire.
|
|
 |
|
|
Anxo con corno no Retablo da Expectación da Catedral de Tui. Antonio del Villar 1722. |
Corno, gaita e tambor tallados na sancristía da Catedral de Tui por Domingo Rodríguez no 1715. |
